| Budynek szkolny Historia | ||
 |
Architektura i wystrój wnętrz willi zostały zaprojektowane i zrealizowane w formach neostylowych w redakcji romantycznej. Interesujące formy bryły, wystroju elewacji i wnętrz stawiają ten obiekt w rzędzie najciekawszych realizacji miejskiego budownictwa rezydencjonalnego schyłku dziewiętnastego stulecia w Szczecinie. |  |
|
Budowa willi trwała właściwie rok (1896 - 1897). Budynek wzniesiono w północno-zachodniej części miasta na terenie zwanym w owym czasie "West End". Atrakcyjne położenie działek zlokalizowanych na terenie wolnym od zabudowy przemysłowej i przy trasie prowadzącej do Puszczy Wkrzańskiej nad Jeziorem Głębokie spowodowało, iż wydzielone tu parcele zaczęli kupować najbogatsi mieszczanie Szczecina przeznaczając je pod budowę swoich prywatnych siedzib. Działkę nr 76 kupił w 1893 roku kupiec berliński Paul Voigt. Trzy lata później odsprzedał ją szczecińskiemu kupcowi z Górnego Wiku - Fritzowi Hoerderowi, który w 1896 roku został dyrektorem gorzelni "F. Oregin" w Szczecinie. W marcu tego samego 1896 roku Hoerder wystąpił do miejskich władz budowlanych z prośbą o pozwolenie na budowę willi dla swej rodziny. Projekt domu wykonał w kwietniu 1896 roku berliński architekt Nulin Widmam, a pozwolenie na budowę władze miejskie wydały w maju tego samego roku. W trakcie prac organizacyjnych, które prowadzone były w ciągu kilku miesięcy letnich, właściciel zlecił nadzór nad budową firmie architektonicznej Gerarda z Berlina. Architekt ten zaprojektował budynek stajni i powozowni na tyłach domu wykonując jednocześnie korektę projektu willi. Prace budowlane rozpoczęte jesienią 1896 roku ukończono wiosną 1897 roku. W czerwcu 1897 roku ogrodzono posesję ozdobnym żeliwnym płotem. Jesienią 1897 roku czteroosobowa rodzina Hoerderów zamieszkała w gotowym już domu. Fritz Hoerder pozostawał właścicielem domu do czasu swej śmierci (1930). Wkrótce potem willa została sprzedana. W 1939 roku willa była własnością szczecińskego farmaceuta Fritza Remtera, który w tym samym roku przeprowadził prace modernizacyjne i remontowe. Po 1945 roku budynek został skomunalizowany i w 1952 roku przeznaczony na żłobek. W chwili przejmowania budynku jego wnętrza były zaniedbane i zdewastowane. Funkcję żłobka pełnił obiekt do roku 1990. W ciągu trzydziestu lat w budynku przeprowadzono szereg prac remontowych: odnawiano tynki, wybudowano taras przykrywając go szklanym daszkiem, we wnętrzu skuto sztukaterie na stropach pomieszczeń, na parkiety położono linoleum, rozebrano budynek dawnej oranżerii i żeliwny płot od strony ulicy Wojska Polskiego. Przekształcenia te nie spowodowały zasadniczej zmiany w bryle budynku i wystroju elewacji, jednak wnętrza, pierwszego piętra pozbawiono niemal w całości pierwotnego wystroju. W 1990 roku żłobek został zlikwidowany. W budynku umieszczono na krótki czas przedszkole, które zamknięto w październiku 1991 roku. | ||
|
W 1992 roku decyzją Rady Miejskiej obiekt został przekazany na użytkowanie nowo utworzonemu Katolickiemu Liceum Ogólnokształcącemu. Na początku Rada Miejska użyczyła budynek szkole na dziewięć lat, następnie zapadła decyzja o użyczeniu posesji na następnych trzydzieści pięć lat. W związku z tym przeprowadzono konieczny remont konserwatorski całego budynku: - wymieniono pokrycie dachowe, - osuszono mury, - wzmocniono fundamenty, - wyremontowano elewację, - dokonuje się renowacji wnętrz, - budowany jest nowy płot, - w najbliższej przyszłości wyremontowane mają być dawne stajnie. A efekty tych prac możecie oglądnąć w w galerii - zapraszamy! |
||